چرا انسولین و اکثر داروها در کانادا به مراتب ارزان تر از آمریکا هستند؟

چرا انسولین و اکثر داروها در کانادا به مراتب ارزان تر از آمریکا هستند؟
آمریکایی‌ها بیش از هر زمان دیگری از مرز عبور می‌کنند تا در کانادا انسولین بخرند. این مسئله باعث به وجود آمدن نگرانی‌هایی در مورد کمبود این دارو شده تا جایی که باعث شده سناتور برنی سندرز وضعیت را «خجالت‌آور» بخواند.

سندرز یکشنبه در سفری به ویندزور انتاریو برای خرید این داروی نجات‌دهنده به گروهی از دیابتی‌ها پیوست. بیماران برای تنظیم درجه شکر خون‌شان به این دارو نیاز دارند.

دلیل ساده ارزان بودن انسولین این است که در کانادا مانند بسیاری از دیگر کشورهای صنعتی، کنترل‌هایی بر قیمت مواد دارویی اعمال می‌شود. انجمن بازبینی قیمت‌های داروهای ثبت‌شده اطمینان حاصل می‌کند که قیمت داروهای ثبت‌شده به فروش رفته در کانادا «گزاف» نیست و «با قیمت‌های دیگر کشورها قابل مقایسه» باقی می‌ماند.

با این حال کارهایی که این انجمن می‌تواند انجام بدهد محدود است چون هیچ کنترلی بر افزایش قیمت توسط خرده‌فروشان ندارد،‌ قیمتی که بیمه‌نامه‌های شرکت‌های بیمه بازمی‌گردانند را تعیین نمی‌کند و کاری هم به کارمزدهای ثبت داروخانه‌ها ندارد. این انجمن در عین حال قیمت داروهای کلی و رایج را قانون‌گذاری نمی‌کند.

از طرف دیگر، در آمریکا هیچ قانونی در مورد قیمت داروهایی مانند انسولین وجود ندارد. مخالفان کنترل قیمتی می‌گویند این کار قابلیت‌های شرکت‌های دارویی برای نوآوری و دادن انتخاب‌های بیشتر به مصرف‌کنندگان را کم می‌کنند. شرکت دارویی فایزر مطالعاتی انجام داد که به این نتیجه رسید که کنترل قیمتی داروها طول عمر آن‌ها را کم می‌کند.

در کانادا هم مخالفانی وجود دارند. ویلیام مک‌آرتور که یک دکتر اهل بریتیش کلمبیاست باور دارد کنترل قیمتی در کانادا و بازه طولانی تایید شدن داروهای جدید بعضی مواقع باعث می‌شود بیماران به درستی درمان نشوند.

با استناد به فدراسیون بین‌المللی برنامه‌های سلامتی، افراد ساکن آمریکا بین دو تا شش برابر بیشتر از بقیه دنیا برای داروهای تجویزی برنددار پول می‌دهند. عملا هنوز آمریکایی‌ها به صورت فدرال و قانونی نمی‌توانند داروها را از کانادا به کشورشان برگردانند اما تا وقتی که تا اندازه بیش از 3 ماه مصرف یک دارو یا مواد کنترل‌شده مانند مواد مخدر را وارد نکنند، مسئولان مرزی و سازمان دارو کاری ندارند. بسیاری از ایالت‌ها قوانینی برای اجازه انجام این کار را تصویب کرده‌اند.

از آنجایی که انسولین در شمال مرز نیاز به نسخه ندارد، یکی از داروهایی است که آمریکایی‌ها معمولا همراه خود می برند. باید در نظر داشته باشیم قیمت انسولین طی چهار سال اخیر در آمریکا افزایشی 97 درصدی داشته است.

وقتی فدرریک بانتینگ انسولین را در دهه 20 میلادی کشف کرد، سهم خود از ثبت دارو را به قیمت یک دلار به دانشگاه تورنتو فروخت به خاطر اینکه می‌خواست این داروی نجات‌بخش قابل دسترس مردم باشد.

این روزها یک شیشه انسولینی که دیابتی‌های نوع یک به آن نیاز دارند در جنوب مرز به قیمت 340 دلار فروخته می‌شود که تقریبا 10 برابر قیمت کاناداست.

سندرز و دیگر دموکرات‌ها سعی دارند با تصویب لایحه دسترسی مقرون به صرفه به داروهای تجویزی کار مردم‌ را راحت‌تر کنند. این لایحه خرید و واردات فرامرزی دارو را به صورت فدرال قانونی می‌کند.

نبود تجویز نسخه برای انسولین در عین حال به این معنی است که هیچ مکانیزمی برای این وجود ندارد که تعیین بشود چقدر دارو دارد به جنوب مرز می‌رود.