نوناووت؛ سرزمینی که کرونا هنوز در آن ثبت نشده است

نوناووت؛ سرزمینی که کرونا هنوز در آن ثبت نشده است

ابتلا به کرونا در بسیاری از مناطق کانادا در حال افزایش است ولی نوناووت، شمالی‌ترین سکونت‌گاه دائمی انسان، سرزمینی است منحصر به فرد در آمریکای شمالی که هیچ مورد آلودگی به ویروس کرونا در آن دیده نشده است.

وقتی با افزایش ابتلا به کرونا در ابتدای سال (شمسی)، کشورهای مختلف دنیا مرزهای خود را بستند، مسئولان نوناووت هم تصمیم گرفتند همین کار را بکنند؛ سخت‌ترین قوانین مسافرت را در کانادا وضع و تقریبا از ورود هر کس که ساکن منطقه نبود جلوگیری کردند.

ساکنان منطقه که از جنوب به خانه بازمی‌گردند، ابتدا باید به خرج دولت نوناووت دو هفته در هتل‌های قرنطینه در شهرهای وینیپگ، یلونایف، اوتاوا یا ادمونتون بمانند. ماموران امنیتی در این هتل‌ها مستقرند و پرستاران سلامت افرادِ در قرنطینه را بررسی می‌کنند.

تاکنون بیش از هفت هزار از ساکنان نوناووت قبل از بازگشت به خانه‌هایشان در این مراکز به سربرده‌اند.

این کار بی‌مشکل هم نبوده است. افرادی که قرنطینه خود را شکستند و شناسایی شدند باید اقامتشان در این مراکز تمدید می‌شد. این گاهی باعث شد برخی برای اقامت در این مراکز، مدتی منتظر بمانند. شکایت‌هایی هم از غذای این هتل‌های قرنطینه شده است. با این حال و با وجود افزایش آمار کرونا در سراسر کانادا، آمار رسمی نوناووت هنوز صفر است.

دکتر مایکل پترسن مدیر کل سلامت نوناووت می‌گوید به دلیل آسیب‌پذیری بالقوه مردم این منطقه در مقابل کرونا و مشکلات خاص مناطق قطبی، برای اعمال این تدابیر باید تصمیم‌های “نسبتا اساسی” گرفته می‌شد.

حدود ۳۶ هزار نفر در ۲۵ منطقه مسکونی در نوناووت زندگی می‌کنند که در شمال آن اقیانوس منجمد شمالی قرار دارد و در غرب آن “سرزمین‌های شمال‌غرب.” این جمعیت‌ها در دو میلیون کیلومتر مربع پراکنده‌اند که حدود سه برابر تکزاس است. دکتر پترسن قبول دارد که این فاصله‌ها “گاهی اوقات حیرت‌انگیزند”.

دورافتادگی جغرافیایی احتمالا یکی از دلایل نداشتن فرد آلوده به کروناست؛ فقط با هواپیما می‌شود به این جوامع دسترسی پیدا کرد.

تقریبا یک ماه پیش، کرونا در معدنچیان یک معدن طلای دوردوست در ۱۶۰ کیلومتری مدار شمالگان شیوع پیدا کرد. این کارگران را با هواپیما از جنوب به این معدن آورده بودند. این موارد در آمار محل سکونت اصلی معدنچیان لحاظ می‌شوند و به همین دلیل آمار رسمی نوناووت همچنان صفر است.

دکتر پترسن می‌گوید این عفونت “تقریبا هیچ فرصتی” برای شیوع در جمعیت منطقه نداشت چون ماه‌ها هیچ رفت‌و‌آمدی به این معدن نشده بود.

هرچند انزوای جغرافیایی ممکن است مفید باشد اما مشکل‌ساز هم می‌تواند باشد. در اکثر این جوامع امکان آزمایش کرونا در محل نیست و نمونه‌ها باید با هواپیما به جاهای دیگر برده شوند. دکتر پترسن می‌گوید اوایل جواب آزمایش ممکن بود هفته‌ها طول بکشد یعنی از موقعی که باید مبتلا را شناسایی و اقدام کنید “خیلی خیلی عقب هستید”. اکنون تلاش‌ می‌شود تعداد آزمایش و سرعت جواب آنها در این منطقه بیشتر شود.

امکانات درمانی منطقه کم است و به تخمین دکتر پترسن، ۳۵ تخت مراقبت‌های ویژه بیمارستان عمومی کیکیک‌تانی در ایکالوئیت، پایتخت، ظرفیت فقط حدود ۲۰ بیمار کرونا را دارد. در صورت شیوع کرونا، “بسیاری از کسانی که نیاز به درمان و بستری پیدا می‌کنند در نهایت باید به جنوب برده شوند که این فشار دیگری بر سیستم حمل و نقل پزشکی ما خواهد گذاشت”.

بسیاری از جوامع اینوئیت، چه در نوناووت چه در مناطق دیگر، بالقوه در معرض خطر عفونت‌های نوظهور هستند. عوامل دیگری هم نقش دارند از جمله مسکن نامناسب و ناامن و خانه‌های پرجمعیت که در این قلمرو خیلی شایع است. یک نگرانی دیگر، شیوع بالای سل است.

اینوئیت کاناتامی تاپیریت، یک نهاد غیرانتفاعی که نماینده شصت هزار نفر است می‌گوید اینوئیت‌ها بیش از ۸۰ درصد جمعیت منطقه را تشکیل می‌دهند و خطر ابتلا به عفونت‌های تنفسی مانند سل در آنها زیاد است. احتمال ابتلا اینوئیت‌ها به سل ۳۰۰ برابر کانادایی‌های غیربومی است.

ایان کانایوک دانشجوی ۲۰ ساله و مادرش از عفونت تنفسی تجربه شخصی دارند. آنها چند سال پیش به سل مبتلا شدند. خودش ۹ ماه دارو مصرف می‌کرد و مادرش مدتی طولانی در بیمارستان بستری بود. ایان می‌گوید حال هر دو اکنون خوب است ولی مسئله “واقعا جدی بود”. با اینکه کرونا در این منطقه وجود ندارد، او طرفدار رعایت فاصله اجتماعی، محدود شدن گردهمایی‌ها و اجباری بودن ماسک در کل منطقه است.

دکتر پترسن هم می‌گوید هنوز رعایت این موارد ضروری‌اند چون هرچند “مراکز قرنطینه وجود دارند ولی بی‌نقص نیستند”. علاوه بر این در قرنطینه کسانی که وارد منطقه می‌‎شوند استثناهایی هست مثلا برای کسانی که کارشان حیاتی تلقی می‌شود.

با اینکه کرونا به این منطقه نرسیده اما ساکنان آن تبعات همه‌گیری را مثل مردم دیگر نقاط کانادا تجربه می‌کنند.

ایان کانایوک هم مانند دانشجویان کالج در بقیه دنیا، از تحصیل از راه دور، در خانه‌اش در ایکالوئیت نه در اتاوا،راضی نیست. او قرار بود در برنامه آموزش حضوری جوانان اینوئیت در پایتخت شرکت کند. او می‌گوید: “خیلی ناراحتم که نمی‌توانم بروم”.

یک مشکل آموزش از راه دور، سرعت پایین اینترنت در این منطقه است. همه‌گیری کرونا باعث اختلال کار پست هم شده است که قبل از آن هم خوب کار نمی‌کرد و برای تحویل گرفتن بسته‌های پستی صف‌های طولانی تشکیل شده است.

پست‌خانه ایکالوئیت یکی از شلوغ‌ترین مراکز پستی کانادا بود چون ساکنان زیادی به پست رایگان آمازون به این شهر در قطب شمال وابسته بودند. اداره پست کانادا در بیانیه‌ای گفت در همه‌گیری کرونا پست‌خانه ایکالوئیت، شاهد افزایش بسیار زیاد بسته‌های پستی “فراتر از تمام پیش بینی‌ها” بوده است.

سخت‌گیری‌ها اکنون از اوایل کم‌تر شده‌اند؛ ساکنان نوناووت تحت شرایطی می‌توانند بدون نیاز به قرنطینه به “سرزمین‌های شمال‌غرب” رفت‌وآمد کنند از جمله می‌توانند برای درمان به چرچیل در مانیتوبا بروند.

دکتر پترسن تصور نمی‌کند آمار کرونا همیشه در این منطقه صفر بماند و می‌گوید باید پیش از رسیدن کرونا به نوناووت تدابیری اندیشید تا سرایتش محدود شود.

وضعیت بقیه کانادا چطور است؟

کانادا با اعمال محدودیت و تعطیلی در بهار و بازگشایی در تابستان، در مجموع توانست جلوی موج شیوع را در ماه‌های تابستان بگیرد. اما با رسیدن فصل سرما در بسیاری از نقاط این کشور آمار بشدت رو به افزایش است بخصوص در ایالت‌های پرجمعیت کِبِک و اُنتاریو.

در این کشور بیش از ۲۱۶ هزار نفر مبتلا شده و نزدیک به ده هزار نفر درگذشته‌اند.

در کانون‌های شیوع، متوسط روزانه افرادی که بستری می‌شوند رو به افزایش است. مسئولان بهداشتی هشدار داده‌اند که افزایش شدید ابتلا می‌تواند نظام درمان را از پا در آورد. بعلاوه کرونا دوباره دارد در خانه‌های سالمندان شیوع پیدا می‌کند.

مناطقی در انتاریو و کبک بعضی از محدودیت و تعطیلی‌ها را برگردانده و در جاهایی مثل مونترآل و تورنتو غذا خوردن در اغذیه‌فروشی‌های سرپوشیده ممنوع و باشگاه‌های ورزشی تعطیل شده‌اند.

وضعیت در دیگر مناطق کانادا بهتر است.

در کانادای آتلانتیک، چهار ایالت در شرق کبک، با ایجاد “حباب مسافرت”-آزادی رفت‌وآمد ساکنان و ۱۴ روز قرنطینه کردن مسافران خارجی- شیوع را مهار کرده‌اند.

با اینکه مدرسه‌ها دوباره باز شده‌اند ظرفیت آزمایش هنوز پایین است و برای آزمایش صف‌های دراز تشکیل شده و زمان دریافت جواب آن در بعضی مناطق طولانی بوده است. روزانه حدود ۷۷ هزار کانادایی تست می‌شوند ولی هدف این است که به ۲۰۰ هزار نفر در روز برسد.