افراد مشهوری که در فقر کامل از دنیا رفتند
تاریخ مملو از افرادی است که با روی آوردن بخت و اقبال به آن‌ها به ثروت و شهرت فراوانی رسیده اند، اما با سبک زندگی عجیب و غریب خود آن را از دست داده اند و در فقر مطلق از دنیا رفته اند.
عده‌ای از آن‌ها نیز پس از مرگ خود مشهور شده اند و اطرافیان خود را به ثروت فراوانی رسانده اند، اما با این حال باز هم در بی پولی تمام از دنیا رفته اند و این افراد به درس عبرتی برای دیگر افراد تبدیل شده اند. قطعا روایت کردن زندگی این اشخاص خالی از لطف نخواهد بود. پس در ادامه با برترین‌ها همراه باشید تا به داستان زندگی عده‌ای از این افراد بپردازیم.
سامی دیویس جونیور (۱۹۹۰-۱۹۲۵)
سامی دیویس جونیور خواننده، بازیگر و کمدین اهل ایالات متحده بود. وی در دهه‌ی ۵۰ میلادی به شهرت فراوانی رسید و یکی اعضای افسانه‌ای گروه فرانک سیناترا بود. او در طول زندگی خود به ثروتی نزدیک به پنجاه میلیون دلار دست یافت، اما در ۱۶ ماه مه سال ۱۹۹۰ در حالی که بر اثر سرطان حنجره درگذشت نه تنها ذره‌ای از این پول را در اختیار نداشت بلکه نزدیک به ۱۵ میلیون دلار بدهی نیز برای خود به بار آورده بود. این امر تا حدودی به دلیل محبوبیت رو به افول او در اواخر دهه ۶۰ میلادی و بخشی از آن نیز به دلیل استفاده بیش از حد او از مواد مخدر بود. داستان ولخرجی‌های دیویس معروف بود، اما در نهایت او در فقر تمام و با انبوهی از بدهی هایش از دنیا رفت.
جو لوییس (۱۹۸۱-۱۹۱۴)
جو لوییس بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۹ قهرمانی بوکس سنگین وزن دنیا را در اختیار داشت که هنوز هم طولانی‌ترین سلطنت در بوکس سنگین وزن در دنیا محسوب می‌شود. لوییس یکی از بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین مبارزان تاریخ آمریکا است. اما موفقیت‌های ورزشی او برایش امنیت مالی به همراه نداشت. لوییس درآمدی حدود ۴.۶ میلیون دلاری از مبارزات خود بدست آورد، اما حدود ۸۰۰ هزار دلار آن را دریافت کرد.
او از این پول برای هدیه دادن به دوستانش، کمک مالی به ارتش ایالات متحده و سرمایه گذاری‌های بد تجاری استفاده کرد و رفته رفته آن را از دست داد. در سال‌های پایانی زندگی خود، لوییس به علت مصرف کوکائین به مدت پنج ماه در بیمارستان روان بستری شد در حالی که از پارانویای شدید رنج میبرد و گمان می‌کرد که عده سعی در کشتن وی دارند. لوییس بر اثر ایست قلبی در ۱۲ آپریل سال ۱۹۸۱ درگذشت.
جودی گارلند (۱۹۶۹-۱۹۲۲)
جودی گرلند با ایفای نقش فوق العاده اش در فیلم «جادوگر شهر اوز» در سال ۱۹۳۹ چشم‌ها را به خود خیره کرد، اما در زندگی شخصی خود با مشکلات عاطفی و مالی زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد. او به ایفای نقش‌های متنوع شهرت داشت، ولی در اواخر دهه‌ی ۱۹۴۰ دچار افسردگی و سوء مصرف مواد مخدر شده بود که این امر کار در سینما را برای او مشکل کرده بود، به طوریکه یا در اغلب پروژه‌های سینمایی شرکت نمی‌کرد. گارلند بعد از گذشت سال‌ها و اوضاع مالی بد، مجبور شد به تلویزیون روی بیاورد. از طرف دیگر هر دو ازدواج او نیز با شکست مواجه شده بود. گارلند چند بار اقدام به خودکشی کرد، ولی در نهایت در سال ۱۹۶۹ بر اثر مصرف بیش از حد داروی آرام بخش درگذشت.
بلا لوگوسی (۱۹۵۶-۱۸۸۲)
بلا لوگوسی از یک بازیگر تئاتر معمولی در مجارستان به ستاره‌ی بزرگ هالیوود تبدیل شد. او در فیلم‌های معروف آن زمان مثل، دراکولا، پسر فرانکن اشتاین و زامبی سفید ستاره بود. برای نسلی از فیلم برداران در دهه‌ی ۲۰ و ۳۰ میلادی، لوگوسی نماد وحشت و اضطراب در صفحه‌ی نقره‌ای سینما بود. اما نقش‌های تقریبا یکسان و سوء مصرف مواد مخدر لوگوسی را به ستاره‌ای در حال افول تبدیل کرد تا جایی که تا دهه‌ی ۵۰ میلادی به فقر کامل رسید و مجبور بود برای امرار معاش در برنامه‌های کوچک تلویزیونی کار کند. لوگوسی در ۱۶ آگوست ۱۹۵۶ در خانه اش در لس آنجلس و در فقر و گمنامی درگذشت.
جورج بست (۲۰۰۵-۱۹۴۶)
بدون شک جورج بست یکی از با استعداد‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال به شمار می‌آید که البته قدر استعداد خود را نیز ندانست. سال‌های اوج دوران جورج بست در منچستر یونایتد و ایرلند شمالی نشان می‌دهد که او چه بازیکن بزرگی بود. مارادونا در مصاحبه‌ای اعلام کرده بود که جورج بست الهام بخش او در فوتبال بوده است. اما جورج بست در زندگی شخصی از سوء مصرف الکل و ناتوانی در مدیریت پول هایش رنج میبرد.
درآمد فوتبالی جورج بست چیزی حدود ۱۰۰ میلیون دلار بود، اما او در سال ۲۰۰۵ در حالی که با مشکل کبدی شدید ناشی از مصرف بیش از حد الکل درگذشت نه تنها پولی برایش نمانده بود بلکه مقدار زیادی بدهی نیز برای خود به بار آورده بود.
اسکار وایلد (۱۹۰۰-۱۸۵۴)
یکی از مشهورترین چهره‌های ادبی قرن نوزدهم، اسکار وایلد است که به علت شوخ طبعی خود مشهور بود. با این حال زندگی شخصی او متفاوت از زندگی ادبی اش بود. او در سال ۱۸۹۵ در دادگاهی متهم به همجنس گرایی شد که در نهایت دو سال زندان را برای او به همراه داشت. همین مسئله در بدنامی و طرد شدن وایلد از جامعه نقش مهمی را داشت. وایلد پس از آزادی از زندان به افسردگی دچار شد و دیگر قادر به خلق آثار ادبی نبود. وی در ۳۰ نوامبر سال ۱۹۰۰ در یک مهمان سرا در حالی که هفته‌ها خود را در اتاقش زندانی کرده بود بر اثر بیماری مننژیت درگذشت.
