درخواست پزشکان مهاجر برای تسهیل روند دریافت مجوز طبابت

درخواست پزشکان مهاجر برای تسهیل روند دریافت مجوز طبابتدافنه برامام از دادگاه خواسته است که به تبعیض علیه پزشکان آموزش دیده‌ی خاجی پایان دهد.

پنج پزشک از دادگاه حقوق بشر ایالت بریتیش کلمبیا خواستند سیستم صدور مجوز پزشکی ایالت را متوقف سازد. این یک امر پنهان نیست که سیاست‌های مهاجرتی کانادا و کاربردهای آن هرگز کاملاً با هم مطابقت نداشته است. این امر به ویژه در مورد متخصصان پزشکی صدق می‌کند. برای دهه‌های متوالی تعداد پزشکان و جراحان موجود، پاسخ‌گوی نیاز جامعه نبوده. این در حالی ست که تعداد زیادی پزشک و جراح آموزش دیده به کانادا مهاجرت کرده‌اند و موفق به دریافت مجوز طبابت نشده‌اند. این پنج پزشک معتقدند: کووید۱۹ اختلاف‌نظرهای زیادی را برجسته کرده است و جنبش مسأله‌ی زندگی سیاهان، تبعیض سازمان‌یافته‌ای را نشان داده است که با پافشاری بر صدور مجوز طبابت برای پزشکان آموزش دیده‌ی بین‌المللی آنها را به برده‌های قراردادی بدل می‌کند. آنها از دادگاه حقوق بشر ایالت بریتیش کلمبیا خواستند تا سیستم صدور مجوز طبابت را لغو کند. آنها از مدیران و تصمیم‌گیرندگان خواستند تا در مورد پیامد تصمیم‌های متعصبانه و دور از خرد در صدور مجوزهای طبابت برای پزشکان بین‌المللی هشیارتر باشند. این پنج پزشک که به کانادا مهاجرت کرده‌اند، انتظار داشتند بتوانند در حوزه‌ی تخصص خودشان فعالیت کنند. و خب، چرا نه؟ اعتبار همین تخصص باعث شد، آنها بتوانند به کانادا مهاجرت کنند.

اما واقعیت خیلی زود خود را به خانواده‌ی دو پزشک -نوید پویان و عسل وهابی‌مقدم-، متخصص طب داخلی، فرهاد برازنده، جراح داخلی، شایلندرا سینگ و جراح داخلی، وحید نیل‌فروشان، نشان داد. آنها می‌گویند: درست مانند جرج فلوید که پلیس مینیاپولیس ۹ دقیقه زانویش را روی گلوی او فشار داد تا بمیرد، احساس می‌کنند نمی‌توانند نفس بکشند. آنها در بیانیه‌ای که به تازگی منتشر کرده‌اند، گفتند: ما می‌خواهیم دلیل این “کشتار استعدادها” را بدانیم. آن هم درست پس از این‌که زمان زیادی را برای شرکت در امتحان‌های گوناگون گذراندیم و پول و انرژی زیادی صرف کردیم تا به این‌جا برسیم. آنها می‌گویند: ما حس می‌کنیم سیستم ما را به خاطر ملیت‌هایمان زندانی کرده است. ما به واسطه‌ی نیاز به صدور مجوز طبابت زانوی پزشکان و جراحان رویال کالج کانادا را روی گردنمان حس می‌کنیم. ما احساس می‌کنیم آنها دستهایمان را از پشت بسته‌اند.
بیانیه‌ی ۳۳ صفحه‌ای آنها تنها چند روز پس از مصاحبه‌ی وزیر بهداشت ایالت، ادرین دیکز، منتشر شد. دیکز در مصاحبه‌اش از کمبود شدید پزشک و جراح برای انجام جراحی‌های عقب‌افتاده به دلیل کرونا که به عدد ۳۰۰,۰۰۰ رسیده است، گفته بود. از این پنج شاکی، سه نفر همچنان با گذراندن دوره‌های مختلف و حتی رفتن به ایالت‌های دیگر در حال تلاش برای دریافت مجوز طبابت هستند و یکی هم بلأخره از ۸ سال دست از تلاش کشیده است. دکتر برازنده که نمی‌تواند در حوزه‌ی تخصصی خودش، گوارش، کار کند، چند ماه از سال را به ایران برمی‌گردد تا در این گزینه تمرین کند. پیش از این هرگز این‌قدر به پزشکان، جراحان، متخصصان و سایر کارمندان مراقبت‌های بهداشتی مورد نیاز نبوده است. موارد جراحی‌های لغو شده به خاطر کووید۱۹ در دنیا حدود ۲۸ میلیون تخمین زده می‌شود و این رقم همواره در حال رشد است. بریتیش کلمبیا و کانادا نباید استعدادها و آموزش افرادی را که اینجا هستند هدر بدهند. زمان آن رسیده که دریگب این مغازه را پس از سالها باز کنید.