دنبال کار هستید؟ کانادا در این لحظه ۲۲هزار راننده پایه یک نیاز دارد

دنبال کار هستید؟ کانادا در این لحظه ۲۲هزار راننده پایه یک نیاز دارد
، اتحادیه کامیون‌داران انتاریو ACO در سال 2018 در ارزیابی کمبود راننده کامیون اعلام کرد بیست و دو هزار شغل خالی در سرتاسر کشور در این زمینه وجود دارد. این رقمی است که به گفته مسئولان اتحادیه تا سال 2024 به علل مختلف به ویژه مشکلات موجود در مسیر استخدام رانندگان جوان چه زن و چه مرد به منظور جایگزینی رانندگان مسن‌تر، به دست کم سی و چهار هزار افزایش خواهد یافت
جان بلکهام مدیر سیاست‌گذاری و امور عمومی اتحادیه کامیون‌داران انتاریو اعلام کرد: «برخی از یک سونامی جمعیتی سخن می‌گویند. صنعت حمل و نقل با کامیون از جمله صنایعی است که نیروهای فعال در آن نسبت به نیروی کار دیگر بخش‌های اقتصاد ما پیرتر هستند؛ اما این همه ماجرا نیست چرا که شمار جوانانی که حاضر هستند به عنوان راننده کامیون مشغول کار شوند روز به روز کاهش می‌یابد.»

با این‌حال به گفته مدیر سیاست‌گذاری و امور عمومی اتحادیه کامیون‌داران انتاریو بخش امیدوارکننده قضیه این است که دستمزدها در صنعت حمل و نقل با کامیون بالا و اغواکننده است. دستمزدها برای افرادی که زندگی در سفر را برای خود انتخاب می‌کنند از چهل و چهار هزار تا یکصد و ده هزار دلار متغیر است. به همین دلیل درک این که چرا کار رانندگی کامیون با چنین درآمد بالایی برای جوانان چندان جذاب نیست، دشوار است. در عین حال نباید انکار کنیم که روندی که یک جوان برای رسیدن به شغل رانندگی کامیون باید طی کند، موانع و پیچ و خم‌هایی دارد.

برای این که شما یک راننده قابل و واجد شرایط شوید، لازم است که پس از گرفتن دیپلم، یک دوره آموزشی هشت هفته‌ای را که حدود هشت هزار دلار برای شما آب خواهد خورد، طی کنید تا بتوانید گواهی‌نامه رانندگی در استانی را که در آن ثبت‌نام کرده‌اید، به‌دست آورید.

گاس رحیم رئیس مدرسه رانندگی «انتاریو تراک درایوینگ» مستقر در لندن استان انتاریو می گوید شمار جوانانی که حاضر به ثبت نام و گذراندن این دوره آموزشی می‌شوند، بسیار کم است.

وی افزود: «بیشتر افرادی که برای ورود به شغل رانندگی کامیون علاقمند هستند بین چهل تا شصت و پنج سال دارند و در واقع نیروهای جدید صنعت حمل و نقل کامیون این افراد هستند.»

گاس رحیم معتقد است که هزینه بالای دوره آموزشی رانندگی کامیون یکی از مهم‌ترین موانع موجود در جذب نیروهای جوان است؛ زیرا بسیاری از افراد در مشاغلی با درآمدهای پائین مشغول کار هستند و پرداخت هزینه هشت هزار دلاری برای آن‌ها واقعا دشوار است.

در استان انتاریو که بیش از نیمی از شرکت‌های باربری کامیون کل کانادا را در خود جای داده است، دانشجویان متمایل به ورود به حرفه‌ی رانندگی کامیون نمی‌توانند در چارچوب سامانه حمایت مالی از دانشجویان انتاریو RAFEO وام بگیرند و رئیس مدرسه رانندگی انتاریو نیز با آگاهی از این موضوع خواستار آن است که دولت این وضعیت را تغییر دهد.

به گفته گاس رحیم محدودیت‌های سنی که آمریکا برای رانندگان کامیون تعیین کرده یکی دیگر از موانع موجود در این حرفه است. رانندگان کامیون برای این که بتوانند محموله‌های خود را به ایالت‌های مختلف آمریکا برسانند باید دست کم بیست و یک سال داشته باشند. ضمن این که بسیاری از شرکت‌های باربری آمریکا بنابر احتیاط مایل هستند که رانندگانشان دست کم بیست و سه سال داشته باشند.

اما در کانادا به موجب قانون داشتن هجده سال برای حرفه رانندگی کامیون کفایت می‌کند و این عدم انطباق با قانون رایج در آمریکا مشکل آفرین می‌شود. به عبارت دیگر هر کانادایی هجده ساله باید دست کم سه سال دیگر صبر کند تا بتواند با کامیون وارد این کشور شود؛ اما به گفته گاس رحیم خیلی‌ها حوصله سه سال انتظار را ندارند.
یکی دیگر از مشکلاتی که صنعت حمل و نقل با کامیون با آن مواجه است، جذب رانندگان زن است. طبق اعلام اتحادیه کامیون‌داران انتاریو از دیرباز زنان به طور متوسط تنها سه درصد از رانندگان کامیون در کانادا را شامل می‌شدند؛ اما ارزیابی‌های جدید حاکی از آن است که این نسبت به پنج تا هفت درصد افزایش یافته است. با این حال اتحادیه کامیون‌داران انتاریو برای بهبود هر چه بیشتر وضعیت تلاش می‌کند.

کارول دور که از یازده سال پیش راننده کامیون است، می گوید علت پایین بودن تعداد زنان در صنعت حمل و نقل با کامیون این است که غالبا زن‌ها تصور می کنند توانایی چنین کاری را ندارند اما باید بدانند که رانندگی کامیون حرفه انحصاری مردان نیست و همه می‌توانند از پس آن بر بیایند.

اما واقعیت است که محدودیت‌های شغل رانندگی کامیون غالب اوقات افراد شاغل در این حرفه را از خانواده‌شان دور نگه می‌دارد.