وزارت خارجه آمریکا گزاش سالانه خود درباره قاچاق انسان را منتشر کرد.

وزارت خارجه آمریکا گزاش سالانه خود درباره قاچاق انسان را منتشر کرد. در این گزارش کشورها به سه گروه تقسیم شده‌اند: گروه اول کشورهایی که مشکل قاچاق انسان را پذیرفته و برای از بین بردن آن تلاش می‌کنند. گروه دوم کشورهایی هستند که این مشکل را به رسمیت شناخته‌اند اما برای آن تلاشی نمی‌کنند و گروه سوم کشورهایی هستند که اصلا مشکل را به رسمیت نشناخته‌اند و برای آن هم تلاش نمی‌کنند.
در ابتدای این گزارش در بخش ایران آمده است: «دولت ایران نتوانسته به استانداردهای حداقلی برای از بین بردن قاچاق انسان برسد و تلاش موثری هم در این باره انجام نداده است بنابراین در گروه سه قرار می‌گیرد.»
در ادامه اما تصریح شده که علیرغم نبود تلاش موثر در دولت ایران برای مبارزه با قاچاق انسان، دولت قدم‌هایی برای مقابله با این موضوع برداشته است. از جمله ایجاد مراکزی برای کمک به قربانیان قاچاق انسان.
گذشته از این دولت ایران موافقت کرده که با برخی کشورها در منطقه برای مبارزه با قاچاق انسان همکاری کند اگرچه در دوره گزارش قبلی دولت ایران هیچ اطلاعاتی در زمینه تلاش‌هایش برای مبارزه با قاچاق انسان در اختیار این نهاد قرار نداد.
ایران مقصد و مبدأ قاچاق جنسی و کار اجباری
بر اساس گزارش‌های رسیده به مراکز بین‌المللی، ایران در پنج سال گذشته یکی از مراکز ترانزیت و یکی از کشورهای مبدأ و نیز مقصد قاچاق جنسی مردان، زنان و کودکان و نیز کار اجباری است.
گروه‌های منسجم و سازمان‌یافته قاچاق انسان، زنان، پسران و دختران ایرانی را برای خدمات جنسی اجباری به کشورهای افغانستان، کردستان عراق، پاکستان، امارات متحده عربی و اروپا می‌فرستند.
برخی از زنان ایرانی که برای کمک مالی به خانواده‌هایشان به این کشورها رفته‌اند در آنجا مجبور به ارائه خدمات جنسی و کار اجباری می‌شوند.
دختران ایرانی ۱۳ تا ۱۷ ساله هدف باندهای قاچاق انسان هستند و برای فروش به خارج از ایران برده می‌شوند. دختران کم سن‌و سال‌تر مجبور به انجام کارهای خانگی می‌شوند تا قاچاقچی تشخیص دهد که برای ارائه خدمات جنسی به حد کافی رشد کرده‌اند.
در سال ۲۰۱۶ گزارشی ارائه شد مبنی بر اینکه تعداد زنان ایرانی که برای تن‌فروشی به دوبی برده می‌شوند افزایش قابل توجهی پیدا کرده است. برخی از این زنان قربانی قاچاق انسان هستند. شهر شیراز مبدأ سفر این زنان و دختران است که برخی از آنها از آذربایجان به شیراز برده شده و از آنجا به دوبی منتقل می‌شوند.
از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ انتقال دختران از داخل ایران به یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس به منظور ارائه خدمات جنسی اجباری نیز افزایش داشته است.
برخی مقامات دولت کردستان عراق، مشتری روسپی‌خانه‌هایی با زنان ایرانی
بر اساس این گزارش دختران ایرانی مجبور به کار در روسپی‌خانه‌های کردستان عراق به خصوص شهر سلیمانیه می‌شوند. برخی از این دختران توسط باندهای قاچاق ایرانی به سلیمانیه برده می‌شوند.
در سال ۲۰۱۵ رسانه‌های محلی کردستان عراق گزارش دادند که تعدادی از اعضای دولت کردستان مشتریان این روسپی‌خانه‌ها هستند.
در شهرهای تهران، تبریز و آستارا تعداد دختران نوجوانی که برای ارائه خدمات جنسی از آنها استفاده می‌شود افزایش داشته است.
در این گزارش ازدواج موقت یا صیغه نیز نوعی تن‌فروشی به حساب آمده است در حالی که این کار در ایران قانونی است. رواج این نوع ازدوا‌ج‌ها که از یک ساعت تا یک هفته دوام دارند نیز بر اساس این گزارش بیشتر شده است.