نگاهی به ادعاهای روحانی در سازمان ملل| رشد اقتصادی: پایین‌تر از جیبوتی؛ دموکراسی: یک قرن زندان برای مخالفان حجاب اجباری

نگاهی به ادعاهای روحانی در سازمان ملل| رشد اقتصادی: پایین‌تر از جیبوتی؛ دموکراسی: یک قرن زندان برای مخالفان حجاب اجباری
رئیس‌جمهوری اسلامی ایران روز چهارشنبه سوم مهرماه در هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل، همزمان با تظاهرات جمعی از مخالفان جمهوری اسلامی در نیویورک، سخنرانی کرد.

از نظر بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی آن بخش از سخنان حسن روحانی که مربوط به مذاکره با آمریکا می‌شد در کانون توجه قرار گرفت؛ جایی که روحانی با استناد به دستور رهبر جمهوری اسلامی، خواستار رفع تحریم‌ها برای بازگشت به مذاکره شد.

اما سخنان حسن روحانی بخش‌های دیگری نیز داشت که مورد توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت.

شاید جنجالی‌ترین ادعای رئیس جمهوری اسلامی ایران ادعای رشد و ثبات اقتصادی بود که گفت: «اقتصاد ایران در سال ۲۰۱۷، بالاترین نرخ رشد اقتصادی در جهان را همراه با کاهش مستمر نرخ تورم، تجربه کرد و امروز هم، علی‌رغم التهابات ناشی از عوامل خارجی در یک سال و نیم گذشته، بار دیگر به مسیر رشد و ثبات بازگشته است. رشد تولید ناخالص داخلی ایران، بدون نفت، در ماه‌های اخیر، مجددا مثبت شده و تراز تجاری کشور، همچنان مثبت است.»

اکانت توئیتری «فکت نامه» این ادعای روحانی را «نادرست» توصیف کرده و نوشته است: «بر اساس برآوردهای صندوق بین‌المللی پول نرخ رشد اقتصادی ایران در سال ۲۰۱۷، ۳/۷ درصد بود و در میان ۱۹۳ کشور در جایگاه ۸۷ قرار داشت.»
محمد مساعد، روزنامه‌نگار اقتصادی هم یادآوری کرده است که نرخ رشد اقتصادی ایران در آن سال در منطقه هم پایین‌تر از کشورهایی مثل ترکیه، تاجیکستان، قزاقستان، و حتی جیبوتی بود.
حسن روحانی در بخش دیگری از سخنان خود «راه حل نهایی صلح و امنیت خاورمیانه» را «دموکراسی در داخل؛ و دیپلماسی در خارج» دانست که این موضوع نیز با واکنش کاربران مواجه شده است.

فرج سرکوهی، نویسنده و روزنامه‌نگار، برای دموکراسی مدنظر جمهوری اسلامی «انتخاب روحانی از میان نامزدهای شورای نگهبان در غیبت آزادی حزب‌ها و رسانه‌ها، سرکوب آزادی بیان، سلب حق نامزد شدن و فعالیت آزاد همه شهروندان» را مثال زده و نمونه دیپلماسی جمهوری اسلامی را وضعیت سوریه و یمن دانسته است.

کاربر دیگری هم به سرکوب شدید مخالفان حجاب اجباری به عنوان یک نمونه از «دموکراسی» در ایران اشاره کرده است: «در هفته‌های اخیر به چند زن که به یک تکه پارچه به نام حجاب اعتقاد نداشتند بیش از یک قرن حبس داده شد. نتیجه دیپلماسی در خارج هم آرامکو است که هنوز هم نتوانسته کار خود را از سر بگیرد.»