روایتی از روزهای دیوانگی ما | گفتگو با سازنده بهترین فیلم قرن ۲۱

روایتی از روزهای دیوانگی ما | گفتگو با سازنده بهترین فیلم قرن ۲۱
فیلم سینمایی «خون به‌پا می‌شود» به کارگردانی پل تامس اندرسن از نگاه نویسندگان و منتقدان گاردین به عنوان بهترین فیلم قرن ۲۱ برگزیده شد.

فیلمساز ۴۹ ساله آمریکایی با «خون به‌پا می‌شود» در صدر فهرست ۱۰۰ فیلم برتر قرن ۲۱ تا سال ۲۰۱۹ ایستاد؛ فهرستی که عباس کیارستمی با «۱۰» در رده ۷۶ آن قرار گرفته و «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی رده ۳۶ را به خود اختصاص داده است.

اندرسن با فیلم‌های «شب‌های بوگی»، «مگنولیا»، «خون به‌پا می‌شود»، «خباثت ذاتی» و «رشته خیال» در مجموع هشت بار نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته‌های بهترین فیلمنامه، بهترین کارگردان و بهترین فیلم شده و البته هرگز این جایزه را نبرده است. او در گفتگو با کاترین شورد از گاردین می‌گوید هرگز فریب عنوان بهترین فیلم قرن را نمی‌خورد اما «خون به‌پا می‌شود» بزرگی خود را مدیون دنیل دی-لوئیس است.

فکر می‌کنی فیلم تو بهترین فیلم قرن ۲۱ تا امروز است؟
من که نباید در این باره بحث کنم. آن را می‌پذیرم و فکر می‌کنم می‌توانم با این عنوان خودی نشان بدهم اما دست‌کم هم نمی‌گیرم. هر چند به نظرم می‌توان یک فهرست بلندبالا از بهترین فیلم‌های قرن ردیف کرد. نباید چندان سخت باشد.

اصلا به این چیزها اهمیت می‌دهی؟
به نظرم اگر «خون به‌پا می‌شود» دومین فیلم برتر قرن می‌شد، نخستین سئوالم این بود که کدام فیلم شماره یک شده است؟ بسیار محتمل است که تا پایان همین امسال فیلم من کلا از فهرست ۱۰۰ فیلم برتر بیرون برود.

این همان فیلمی است که امروز هم می‌ساختی؟ آخرین بار کی آن را دوباره تماشا کردی؟
سال‌هاست فیلم را ندیده‌ام اما بار آخر که به تماشایش نشستم، به خودم افتخار کردم و خشنود بودم. اولین بار بود که نمی‌دانستم در ادامه چه اتفاق‌هایی می‌افتد و همه چیز را فراموش کرده بودم؛ یک تجربه شگفت. وقتی یک فیلم ساخته‌ای، بسیار سخت است دوباره به همان احساس کشف کردن برسی. به نظر می‌رسد همه چیز در فیلم درست سر جایش قرار گرفته است؛ بازی‌ها، موسیقی، چشم‌انداز و داستان. می‌دانم و به نظرم همه می‌دانند که آنچه «خون به‌پا می‌شود» را واقعا بزرگ و ماندگار کرده، حضور دانیل دی-لوئیس است.

کدام لحظه یا دیالوگ تو را بیشتر به خنده می‌اندازد؟
هر کاری که دانیل می‌کند، باعث می‌شود با خوشی و شادمانی بخندم؛ نوآوری، شیطان‌صفت بودن و سرخوشی حاصل از به تصویر کشیدن دیوانه‌وار یک مرد نامتعادل. ترکیب او با پل دینو فوق‌العاده از کار درآمده است.

هنوز هم فکر می‌کنی فیلم یک پیشگویی درباره امروز است؛ درباره خونریزی در زمین و برتری حرص و آز بر روابط انسانی؟
سوگمندانه باید بگویم به نظر نمی‌رسد این داستان به این زودی‌ها معنی و کارکرد خود را از دست بدهد. خیلی خوب می‌شود اگر یک روز آن را در قالب فیلمی علمی تخیلی تماشا کنیم یا روایتی درباره اینکه همه ما یک روز چقدر دیوانه بودیم.