دولت کانادا یک دهه از حضور جنایتکار جنگی لیبریایی در انتاریو مطلع بود ولی اقدامی نکرد

دولت کانادا یک دهه از حضور جنایتکار جنگی لیبریایی در انتاریو مطلع بود ولی اقدامی نکرد

پیش از اینکه مردی اهل لیبریا که متهم به ارتکاب جرایم جنگی شده بود در یک حادثه خانگی خشونت‌وار در لندن استان انتاریو جان خود را از دست بدهد، مسئولان کانادایی حداقل به مدت یک دهه می‌دانستند که او زنده و صحیح و سالم است و آزاد در کشور زندگی می‌کند.

بیل هوراس اوایل صبح یکشنبه توسط ماموران امداد به بیمارستان رسانده شد اما جان خود را از دست داد. بعد از حمله چهار مرد ماسک‌دار که در یک محله خلوت در شرق لندن به او حمله کردند، ماموران امداد او را جلوی خانه یکی از همسایه‌ها روی زمین پیدا کردند.

سه‌شنبه، پلیس لندن تایید کرد که بیل هوراسی که یکشنبه صبح کشته شد همان بیل هوراسی بود که تحت نظر چارلز تیلور یکی از اربابان جنگ سابق آفریقا و مجرم جنگی محکوم‌شده، به عنوان یک فرمانده شورشی فعالیت می‌کرد.

حسن بیلیتی مدیر گروه پروژه عدالت و تحقیقات جهانی (GRJP) که در لیبریا واقع است، گفت این پروژه مدت‌هاست که خواستار دادگاهی شدن هوراس به خاطر جرایم جنگی و جرایم علیه بشریت شده است.

او گفت:‌ «سعی‌مان را کردیم. سعی کردیم کاری کنیم دولت کانادا علیه او اتهام‌هایی وارد کند اما قوانین خاصی در کانادا اجازه انجام این کار را نمی‌دادند. تدبیر محدودکننده‌ای در قانون کانادا وجود دارد که باعث می‌شود انجام این کار سخت شود. می‌توانم تضمین کنم که ۸ یا ۹ سال بود که دنبال او بودیم. کار سختی بود».

اما والری اوسترولد استاد قانون و متخصص قوانین جرایم جنگی دانشگاه وسترن می‌گوید دلیل این امر هیچ ارتباطی با قانون یا عدالت ندارد،‌ بلکه کاملا به پول مربوط می‌شود.

او گفت «راستش این موارد نسبتا نادر هستند و دلیلش به بودجه مربوط می‌شود» و اضافه کرد که دولت کانادا قدرت محاکمه کردن تحت حوزه عدالت جهانی را دارد. این واژه‌ای قانونی است که زمانی استفاده می‌شود که اتفاقی وحشتناک مانند جرایم علیه بشریت جای دیگری افتاده اما مجرم متهم‌شده در کانادا زندگی می‌کند.

اوسترولد گفت با وجود اینکه کانادا قدرتش را دارد، بسیار به ندرت از آن استفاده می‌کند. او گفت: «در دوران معاصر فقط دو بار این اتفاق افتاده است».

یکی از آن‌ها محاکمه موفق دزیره مونیانزا برای جرایمی بود که طی نسل‌کشی رواندا در سال ۲۰۰۹ مرتکب شده بود و دیگری پرونده ناموفق دژان دمیروویچ بود که متهم به کشتن بیش از ۱۲ ساکن یک دهکده طی جنگ داخلی یوگسلاوی شده بود.

کانادا او را به دادگاه کشاند اما وقتی محاکمه شکست خورد، او سال ۲۰۰۵ به صربستان دیپورت شد. به خاطر مخارج مربوط، کانادا باید با دقت انتخاب کند که می‌خواهد کدام جرایم را محاکمه کند چون برنامه جرایم جنگی فقط بودجه‌ای ۱۵ میلیون دلاری دارد. به طور مثال، این رقم فقط ۳ میلیون دلار بیشتر از ۱۲ میلیون دلاری است که دولت فدرال آوریل گذشته برای خرید یخچال‌های جدید به Loblaw’s پرداخت کرد.

اوستروالد گفت شاید نکته تعجب‌آورتر این باشد که بودجه ۱۵ میلیون دلاری بیش از ۲۲ سال و از زمان خلق این برنامه در سال ۱۹۹۸ توسط ژان شرتین نخست‌وزیر لیبرال تغییر نکرده است. به خاطر بودجه محدود و نیز سختی و زمانی که برای محاکمه کردن مجرمان نیاز است، کانادا معمولا پیگیری لازم را انجام نمی‌دهد و به جای آن شهروندی فرد مجرم مظنون را لغو می‌کند یا به او وضعیت سکونت دائمی نمی‌دهد.

به همین دلیل است که سال ۲۰۱۸ کانادا شهروندی یک مترجم سابق نازی‌ها که ۹۴ سال داشت را لغو کرد و اوسترولد گفت احتمالا به همین دلیل است که درخواست سکونت دائمی بیل هوراس هم در زمان مرگش هنوز نهایی نشده بود.