داوطلبان فرانسوی بعد از گذشت ۴۰ روز بدون دسترسی به زمان از غار خارج شدند

داوطلبان فرانسوی بعد از گذشت ۴۰ روز بدون دسترسی به زمان از غار خارج شدند
آزمایش گوشه گیری داوطلبانه با هدف بررسی واکنش مغز انسان در مقابله با زندگی بدون نشانی، تاریخ و زمان صورت گرفت که ۴۰ روز ادامه داشت

پانزده داوطلب فرانسوی بعد از گذشت ۴۰ روز از غاری که ۴۰۰ متر زیر زمین بود خارج شدند. آن‌ها برای تحقیق و بررسی تحمل انسان با تنهایی و گوشه گیری داوطلبانه به آن غار رفته بودند.

این آزمایش که ۴۰ شب به طول انجامید در دمای ۱۰ درجه سانتی‌گراد و رطوبت ۱۰۰ درصد انجام شد. این افراد هیچ ارتباطی با دنیای بیرون نداشتند و هیچ خبر به‌روزی درباره شیوع نمی‌دانستند.

این پانزده داوطلب این دوره گوشه گیری داوطلبانه را بدون ساعت و تلفن همراه در غار «لومبریو» واقع در جنوب غربی کشور فرانسه شروع کرده بودند.
آن‌ها که روز چهاردم ماه مارس برای گوشه گیری داوطلبانه با هدف آزمودن انسان و نحوه برخورد او با انزوا به غار رفته‌بودند در روز شنبه بعد از ۲۶ ساعت آماده سازی از غار بیرون آمدند.
محققانی که روی این افراد نظارت می‌کردند، جمعه به غار رفتند تا به آن‌ها خبر دهند که به زودی از غار بیرون می‌آیند.

این پانزده نفر با لبخند، چهره رنگ پریده و کف زدن بیرون آمدند؛ آن‌ها از عینک‌های مخصوص برای مقابله دوباره با نور استفاده کرده بودند.

این تجربه در گونه خود یکی از جدید ترین تجربه ها بود. این آزمایش برای بررسی واکنش مغز انسان در مقابله با زندگی بدون نشانی، تاریخ و زمان صورت گرفت.

این پانزده نفر گفته بودند در زیر زمین بدون داشتن زمان و نور روزها کند تر می‌گذرند.
هشت زن و هشت مرد با بازه‌ی سنی ۲۷ تا ۵۰ سال و شغل‌های متنوع در آزمایش «زمان عمیق» شرکت کرده‌بودند. در این بین یک خانوم جواهر فروش، یک پزشک و یک دبیر ریاضی حاضر بودند.

این افراد از وسایل رفاهی چندانی برخوردار نبودند و مجبور بودند برق مورد نیاز خود را با پا زدن روی یک دوچرخه تولید کنند و آب را از چاخ ۴۵ متری بیرون بیاورند.

خواب، حس‌های گوناگون، ریتم ضربان، جهت یابی از جمله موضوعات گوناگونی است که در این تحقیق به آن‌ها پرداخته شده‌است.

این افراد در این بررسی به دلیل دور بودن از زمان و نور خوابشان بهم ریخته بود، آن‌ها هر وقت خسته می‌شدند بلافاصله می‌خوابیدند.

این تحقیق تقریباً ۱.۲ میلیون یورو هزینه داشت
قبل از این آزمایش یک آقا ۲ ماه در سال ۱۹۶۲ و یک زن به مدت ۱۱۱ روز در سال ۱۹۸۸ را در زیر زمین گذراندند تا تحولات ضربان قلب‌شان بررسی شود‌.

کریستین کلوت، محققی که مسئول بررسی این آزمایش بود گفت: «این آزمایش قدرت انسان‌ها را در برابر گوشه گیری و سازگاری با هر موقعیتی نشان می‌دهد».