بررسی وضعیت پناهندگان در کانادا
طبق عرف بین‌الملل، پناهندگان افرادی هستند که از کشور خود به دلیل ترس موجّه از آزار و اذیت فرار کرده‌اند و قادر به بازگشت به کشور خود نیستند. بسیاری از پناهندگان از کشورهای جنگ‌زده می‌آیند و شاهد صحنه‌های غیر قابل باوری بوده‌اند. پناهنده مجبور به فرار از خانه‌ی خود شده است. کانادا کشوری است سردسیر واقع در قاره آمریکای شمالی و در هم‌جواری سه اقیانوس اطلس، آرام و منجمد شمالی. تنها کشور همسایه‌ی آن کشور آمریکا است. حکومت این کشور فدرال، پارلمانی پادشاهی مشروطه زیر نظر پادشاهی بریتانیا است و دارای ۱۰ استان و ۳ قلمرو است پایتخت این کشور شهر اتاوا و معروف‌ترین شهرهای آن تورنتو و مونترال هستند. جمعیت کانادا در حدود ۳۳۴۷۰۰۰۰۰ نفر و وسعت آن در حدود ۹ میلیون و ۹۸۵ کیلومتر مربع می باشد. واحد پول این کشور دلار کانادا و زبان رسمی آن انگلیسی و فرانسوی است. کانادا به پناه‌جویانی که از ترس آذر و اذیت در حال فرار هستند و امیدی به نجات ندارند پناه می‌دهد. به این کار، برنامه‌ی اسکان مجدد کانادا می‌گویند و جامعه‌ی بین‌الملل برای این اقدام، احترام زیادی قائل است، به این دلیل که آنها اقامت دائم را به عنوان یک راه حل بلند مدت ارائه می‌دهند. بر اساس کنوانسیون ژنو، پناهنده به شخصی گفته می‌شود که از ترس آزار و شکنجه و یا حتی مرگ به دلیل نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در گروه‌های اجتماعی مشخص، عقاید سیاسی و یا حتی جنگ، کشور خود را ترک می‌کند و قادر به بازگشت به آن‌جا نیست. این کنوانسیون در سال ۱۹۵۱ تصویب شد و کشور کانادا نیز جزء این کنوانسیون است و طبق قوانین موجود، اطلاعات پناهجویان خود را به آژانس پناهجویان سازمان ملل متحد (UNHCR) ارسال می‌کند. پناهندگی را می‌توان خطرناک‌ترین راه مهاجرت نامید. این روش به این دلیل ناپسند شمرده می‌شود که اغلب، پناهجو را مجبور به بیان دروغ می‌کند. پناهجویان برای پناهنده شدن به کانادا عموماً راه‌های خطرناکی را می‌گذرانند. در میانه‌ی راه ممکن است دچار تجاوز، سرقت اموال، قتل، غرق شدن در دریا و مواردی این چنینی شوند. همچنین حضور و اقامت در کمپ پناهجویان برای مدت نامعلوم تا تعیین تکلیف پرونده، افراد را سرخورده و دچار مشکلات روحی و روانی می‌کند. افرادی که بصورت خانوادگی اقدام به پناهنده شدن می‌کنند، هیچ تضمینی برای ادامه‌ی زندگی مشترک در کمپ‌های کانادا به همراه هم نخواهند داشت. همچنین ممکن است پلیس کانادا پناهجو را به دلیل ورود غیرقانونی به خاک این کشور دستگیر و روانه‌ی زندان کند. همچنین اگر در طول پروسه پناهندگی در کانادا مرتکب جرمی شوند، درخواست پناهندگی آنها رد خواهد شد. این مسائل در کنار هم باعث می‌شود تا پناهندگی راهی غیرعقلانی، پرخطر و ناامن به شمار آید. برای پناهندگی در کانادا می‌بایست از شرایط پناهندگی در کانادا مطلع بود. مهم‌ترین شرط پناهندگی در کانادا داشتن کیس پناهندگی معتبر و اطلاع از انواع کیس‌های پناهندگی قابل قبول در کانادا است. افرادی که جهت پناهندگی به کانادا می‌آیند، می‌بایست درخواست خود را به همراه مدارک احتمالی به افسران مهاجرت کانادا اعلام نمایند. افسرانی که مدارک پناهجو را دریافت می‌کنند، تشخیص می‌دهند که آیا مدارک شما صلاحیت ارجاع به شورای مهاجرت و پناهندگی را دارد یا خیر. دادگاهی مستقل که درباره‌ی مورد پناهندگی تصمیم می‌گیرد، که آیا فرد واجد شرایط حمایت هست یا خیر. درخواست پناهجو در صورتی صلاحیت ارجاع ندارد که: تشخیص داده شود شرایط پناهندگی در کانادا را ندارد و می‌تواند به کشور خود بازگردد. از طریق کانادا و ایالت متحده آمریکا وارد شده باشد. به‌خاطر فعالیت‌های مجرمانه و نقض حقوق بشر برای امنیت کانادا خطرناک باشد. مدارکی از او مبنی بر درخواست پناهندگی قبلی رد شده در کانادا، موجود باشد. به هنگام مهاجرت به کانادا، در مسیر، در کشوری که قابلیت پناهنده شدن را داشته است توقف کرده باشد. پناهندگان از سراسر دنیا به کانادا می‌آیند و هر کدام ادعای خاص خود را دارند. میزان ورود افراد هر ساله متفاوت است. این برنامه تنها برای کسانی عملی است که در معرض خطر شکنجه مجازات بی‌رحمانه و غیر معمول و خشونت در کشور خود هستند و نه هر کسی که وانمود به واجدشرایط بودن، کند. پناهندگان مستقر در کمپ‌های کانادا، کمک‌های اولیه‌ای از سوی حکومت فدرال، ایالتی، حامیان مالی خصوصی، سازمان‌ها و یا گروه‌های مردمی دریافت می‌کنند. این کمک درآمد اولیه، معمولاً به مدت ۱ سال یا تا زمانی‌که، پناهنده به خودکفایی برسد، ادامه خواهد داشت. این کمک درآمد به کسانی تعلق می‌گیرد که از پس برآورده کردن نیاز‌های اولیه خود بر نمی‌آیند. سطوح حمایت ماهانه به منظور تأمین غذا، سرپناه و عوارضی که باید به استان محل اقامت پرداخت شود ارائه می‌شود. همچنین این برنامه، خدمات فوری و اساسی در ۴ یا ۶ هفته اول ورود پناهنده به کانادا را فراهم می‌کند. این خدمات شامل خدمات ورود و پذیرش در بندر، اقامتگاه موقت، کمک به پیدا کردن محل اقامت دائمی، نیازسنجی و کمک به اتصال به دیگر برنامه‌های فدرال و استانی و سایر خدمات اقامت می‌باشند. حامیان خصوصی معمولاً حمایت مالی و عاطفی به پناهندگان، در دوره‌ی اسپانسری یا تا زمانی که پناهنده به وابستگی مالی دست پیدا کند، ارائه می‌کنند. این موارد شامل کمک‌های مالی برای غذا، لباس و مسکن به مدت یک سال است. اما برخی از پناهندگان ممکن است واجدالشرایط دریافت حمایت مالی تا ۳ سال از حامیان خود باشند. مابین این کمک‌ها، دولت کانادا به منظر تطبیق‌پذیری پناهندگان با محیط و کمک به آنها برای ایجاد ارتباط و پیدا کردن حرفه برای افراد تازه‌وارد دوره‌های زبان انگلیسی و فرانسه برگزار می‌کند.
