از هر 3 کانادایی 1 نفر دارای شغل موقت است
طبق نظرسنجی های جدید، در حال حاضر میلیون ها کانادایی در عرصه “اقتصاد موقت” مشغول به کار بوده و کشور نیز بر سر خوب یا بد بودن اصل این مسئله به دو دسته تقسیم شده است.
داده های منتشر شده توسط مؤسسه Angus Reid، حاکی از آن است که حدودا از هر پنج کانادایی یک نفر (17 درصد) در حال حاضر به شغل موقتی مشغول بوده، در حالی که همین درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشته اند که طی 5 سال گذشته در پست ها و مشاغل کوتاه مدت و موقتی فعالیت داشته اما در حال حاضر اینگونه نیستند.
در واقع به گفته این موسسه، بیش از یک سوم کارگران کانادایی (34 درصد) پیش تر در عرصه اقتصاد موقت فعالیت داشته اند.
از هر سه كانادایی نیز 2 نفر مدعی گشته اند كه تاکنون هرگز شغل موقتی نداشته اند، اما وضعیتشان ممکن است هر لحظه تغییر كند. بنا بر گزارش سازمان آمار کانادا در ماه مه تعداد کارگران موقت در کانادا از سال 1998 تا 2018 به میزان 50 درصد افزایش یافته است.
دولت فدرال سال هاست در رابطه با “طغیان کار” همپای پدید و ناپدید گشتن مشاغل در قرن بیست و یکم هشدار داده است، در حالی که یک آژانس کارمندی اظهار داشته مشاغل “غیر سنتی” نظیر مشاغل قراردادی و خود اشتغالی، طی دهه آینده به معیاری جدید تبدیل خواهند گشت.
شایع ترین مشاغل موقت برای این نوع افراد عبارتند از طراحی گرافیک یا برنامه نویسی رایانه ای به صورت منفرد، کارهای دستی و فیزیکی، مراقبت و پرستاری کودک، رانندگی، فروش، داگ واکر، نقاشی ساختمان، چمن زنی، خانه داری و کارهای اداری.
یافته های جدید حاکی از آن است که دو نفر از هر سه پاسخ دهنده نگران فقدان مزایای مرتبط با این مشاغل بوده و بیش از نیمی (55 درصد) نگران مقررات مبهم و تیره و تار در حمایت از کارگران موقت و قراردادی می باشند.
علیرغم نگرانی های موجود، اکثر کانادایی ها چه پیر و چه جوان در مشاغل موقت فعالیت داشته، به گونه ای که چهار نفر از هر 10 کانادایی بین 18 تا 34 سال، و یک نفر از هر چهار نفر بالای 55 سال شغل موقت داشته اند.
با این حال همه کس این تحولات اقتصادی را منفی ندانسته، و از هر چهار كانادایی سه نفر اظهار داشته اند كه از طریق این مشاغل بالقوه توانسته اند درآمد مازادی کسب نمایند، و 39 درصد نیز بر این باورند كه این امر به كارگران كمك می کند تا تعادل مابین كار و زندگی خود را بهتر كنترل کنند.
دلایل بسیاری در روی آوردن کانادایی ها به این مشاغل موقت وجود داشته، اما مهمترین و بدیهی ترین آن ها پول است. به گفته این موسسه، شاغلین در این نوع عرصه اقتصادی محتملاً درآمدهایی زیر 50,000 دلار در سال داشته و نگران امنیت شغلی و توانایی بازنشستگی خود می باشند.
به گفته سازمان آمار کانادا نیوفاندلند و لابرادور با 23 درصد بیشترین کارگران موقت را در کانادا طی سال 2018 داشته اند، در حالی که سهم بریتیش کلمبیا، آلبرتا، ساسکاچوان، انتاریو و کبک همگی 13 درصد بوده است.
به گزارش بانك كانادا در اوايل سال جاري، 82 درصد افراد این مشاغل را به عنوان منبع اصلي يا مازاد درآمد خود معرفی نموده که به نظر می رسد بیش تر در بین جوانان شایع است. در این گزارش آمده است که 58 درصد کانادایی های بین 18 تا 24 سال به مشاغل غیر رسمی مشغول بوده که حدودا دو برابر درصد کل جمعیت (30 درصد) می باشد.
البته شایان ذکر است که این گونه مشاغل عوارض جانبی ناخواسته ای نیز به همراه دارند. در واقع یافته های نظرسنجی سال 2018 حاکی از آن است که حدود سه نفر از هر 10 جوان بنا بر شرایط و وضعیت کاریشان به افسردگی یا اضطراب دچار شده اند.
