آیا طبیعت از طرح قرنطینه خانگی سود میبرد؟
طرح قرنطینه خانگی که این روزها در کشورهای سراسر جهان به اجرا گذاشته می‌شود فرصتی در اختیار حیوانات قرار داده تا در اقصی نقاط زمین بار دیگر به حقوق خود دست پیدا کنند، اما آیا این تأثیرات در درازمدت نیز قابل مشاهده خواهند بود؟
طی هفته‌های گذشته در بسیاری از مناطق جهان بارها شاهد صحنه‌هایی بوده‌ایم نظیر بازگشت ماهی‌ها به آب‌های ونیز، مشاهده پوما (شیر کوهی) در سانتیاگو یا اردک‌هایی که در خیابان‌های پاریس پرسه می‌زنند.
دانیل دوپون زیست‌شناس می‌گوید: «در واقع برخی از حیوانات می‌توانند به سرعت خودشان را با تغییرات زیست‌محیطی سازگار کنند. اگر در فضاهای شهری و جاده‌ها آدم‌های کمتری تردد کنند و البته شکارچیان کمتری در یک منطقه وجود داشته باشند، ممکن است بیشتر شاهد حضور چنین حیواناتی در این مناطق باشیم که چه بسا ممکن است با خطراتی نیز همراه باشد.»
کریستین فرگوسن، مدیر برنامه‌های سازمان حفاظت از طبیعت کانادا عقیده دارد که برخی از گونه‌های حیوانی در معرض خطر ممکن است از این مناطق خلوت انسانی بهره ببرند، هرچند هنوز خیلی زود است که بتوان در این زمینه به نتیجه‌گیری خاصی رسید.
وی عقیده دارد که چنین فرصتی را ممکن است درباره لاک‌پشت‌ها مشاهده کرد که به خاطر تصادف با خودروها بسیار آسیب‌پذیرند.
وی در ادامه گفت: اگر حتی بتوان چند لاک‌پشت را نجات داد، وقتی آنها به سن بلوغ برسند می‌توانند چندین دهه تخم‌گذاری کنند و صدها بچه لاک‌پشت به دنیا بیاورند، در حالی‌که نسل آنها در کانادا در معرض خطر نابودی است.
دانیل دوپون از سوی دیگر می‌گوید کاهش مرگ‌ومیر در برخی گونه‌های جانوری را شاید بتوان ناشی از کاهش تردد در جاده‌ها دانست. وی با این حال تردید دارد که ادامه چند ماهه قرنطینه خانگی برای نجات این گونه‌های جانوری و رشد و شکوفایی دوباره آنها کفایت کند.
وی می‌گوید: «در مورد یک جانور خاص، بله ممکن است چنین کاری مزایایی داشته باشد؛ اما وقتی به انواع گونه‌های جانوری نگاه کنیم، احتمال اندکی وجود دارد که چنین کارهایی در دراز مدت نتایج مشهودی داشته باشند.
تماشای حیات وحش
کریستین فرگوسن از سوی دیگر توضیح می‌دهد که برخی از پرندگان در شهرها بیشتر قابل مشاهده‌اند زیرا در پارک‌هایی که این روزها ساکت و خلوت هستند لانه‌‌گذاری می‌کنند، اما فرصت چندانی ندارند که بعدها بتوانند لانه‌های خود را ترک کنند.
دانیل دوپون همچنین می‌گوید: «این تغییرات رفتاری امکان‌پذیر هستند اما شاید بتوان این را نیز در نظر گرفت که در چنین موقعیت‌هایی فرصتی نیز در اختیار انسان‌ها قرار می‌گیرد تا به تماشای پرندگان بپردازند.»
ژاک بورژوآ، هماهنگ‌کننده ارتباطات و بازاریابی مرداب «واک هاموک» نیز عقیده دارد اغلب گونه‌های جانوری قبلاً نیز در شهرها وجود داشته‌اند اما خودشان را پنهان می‌کرده‌اند.
تغییر بنیادین طبیعت
کریستین فرگوسن می‌افزاید: «هرچند برخی گونه‌های جانوری در این زمینه پیش‌قدم می‌شوند؛ اما گونه‌هایی هم وجود دارند که زندگی‌شان وابسته به آدم‌هاست و ممکن است از این قرنطینه خانگی آسیب ببینند.»
وی همچنین می‌گوید: «این روزها انسان‌ها تغییراتی بنیادین در طبیعت ایجاد کرده‌اند و واقعاً سخت است که دیگر دغدغه‌ای برای حفظ طبیعت نداشت.»
وی می‌گوید: «در این فصل از سال، زیست‌شناسان وابسته به حفاظت محیط زیست می‌بایست به کار آتش زدن کنترل‌شده علفزارهای بلند می‌بودند تا گونه‌های جانوری مهاجم را از این زیست‌گاه‌های حساس بیرون برانند.»
او می‌افزاید: «تأثیر کووید19 روی فعالیت‌های عادی ممکن است تأثیرات منفی روی برخی حشرات و پرندگانی داشته باشد که از این مناطق تغذیه می‌کنند.»
با این‌حال دانیل دوپون می‌گوید: «در «مانیتوبا» گونه‌های جانوری اندکی وجود دارند که زندگی‌شان وابسته به انسان‌ها باشد. خرگوش‌ها، راکن‌ها و پرندگان شهری به هر حال چیزهایی برای خوردن پیدا می‌کنند یا می‌توانند رژیم غذایی‌شان را سازگار کنند.»
او با این حال تاکید می‌کند که چنین وضعیتی ممکن است باعث تغییرات رفتاری انسان‌ها شود و کاری کند که انسان‌ها در پایان قرنطینه خانگی تصمیم بگیرند تأثیرگذاری بر طبیعت و محیط زیست اطراف‌شان را کاهش دهند. چنین تأثیراتی در درازمدت از همین حالا قابل مشاهده است.
