فرمول جذب موفق مهاجران به جوامع کوچک کانادا

فرمول جذب موفق مهاجران به جوامع کوچک کانادا
دسترسی به شغل، جامعه مناسب، حمایت و ایجاد زیرساخت هایی برای جذب و نگه داشتن مهاجران ضروری است.

ارتقای مهاجرت به استان ها و شهرهای کوچک در کانادا طرحی است که از دهه نود میلادی آغاز شده است.

مهم ترین ابزار این هدف، سیستم نامزدی استانی بوده است که برای اولین بار در سال 1999 در مانیتوبا آغاز شد و از آن پس در تمامی مناطق و استان ها به جز کبک و نائوانت انجام میشود.

در نتیجه این طرح، تعداد مهاجران به سه مقصد اصلی (انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا) از 85 درصد به 70 درصد کاهش یافته است.

با وجود این موفقیت، اما بازهم چالش هایی در این مورد وجود دارد، برای مثال اینکه چگونه شرایطی فراهم شود تا مهاجران به بزرگترین شهر استان نروند.

در 7 استان حداقل 80 درصد مهاجران به یک شهر می روند. تنها استثناها نیوبرونزویک، ساسکاچوان و آلبرتا هستند که هر کدام دو شهر مهم دارند.

مدل ها نشان میدهد که 4 اصل برای جذب تازه واردان وجود دارد:
· مشاغل
· اجتماع
· حمایت
· زیرساخت

مناطق کوچک تر بایستی موقعیت های اقتصادی داشته باشند که بتوانند مشاغل مناسبی برای تازه واردان فراهم کنند. اما نکته مهم تر این است که در صورت جذب مهاجران، این مناطق بتوانند این افراد را در همانجا نگه دارند.

همچنین بسیار مهم است که همسر فرد مهاجر نیز کاری مناسب به دست آورد، در غیر این صورت حتی اگر شوهر شغل مناسبی داشته باشد، احتمال مهاجرت خانواده وجود دارد.

حس بودن در اجتماعی مناسب نیز بسیار مهم است، مهاجرین از اقصی نقاط کره زمین باید احساس کنند که توسط محلی ها پذیرفته می شوند.

تازه واردین همچنین به حمایت های مختلف مانند آموزش زبان، پیدا کردن دکتر و ثبت نام کردن فرزندانشان در مدرسه نیاز دارند. خوشبختانه در کانادا 500 سازمان برای خدمت رسانی به مهاجران وجود دارد. وجود چنین سازمان هایی در جوامع کوچکتر میتواند نکته بسیار مثبتی برای جذب مهاجرین باشد.

زیرساخت هایی مانند حمل و نقل عمومی، مسکن با قیمت مناسب و موارد دیگر از جمله زیرساخت های مورد نیاز برای جذب مهاجر هستند. حمل و نقل عمومی بسیار مهم است زیرا احتمال داره تازه واردان نتوانند از پس هزینه های خرید خودرو برآیند.

دولت فدرال نیز میتواند با شناساندن مناطق کوچکتر به مهاجران، آنها را با موقعیت های خوب احتمالی آشنا کند.