رشد سریع جذب مهاجر در استانهای ساحل آتلانتیک کانادا
رشد سریع جذب مهاجر در استانهای ساحل آتلانتیک کانادا
رشد سریع جذب مهاجر در استانهای ساحل آتلانتیک کانادا
بین سال‌‌های 2011 تا 2016، منطقه آتلانتیک کانادا که شامل استانهای نوااسکوشیا، نیوبرانزویک، نیوفونلند، لابرادور و جزیره پرنس ادوارد می‌شود به خاطر جذب اندک مهاجران کمترین رشد جمعیت را داشته است. اما هم‌اکنون این استان‌ها در تلاش بر افزایش جذب مهاجران بیشتر به منظور دست‌یابی به رشد اقتصادی قوی‌تر هستند، به طوریکه هم‌اکنون نه تنها با کاهش جمعیت مواجه نیستند، بلکه یک روند صعودی رشد جمعیت را طی می‌کنند.
منطقه آتلانتیک کانادا 6.5 درصد جمعیت کانادا را دربردارد اما نتوانسته مهاجران را به اندازه‌ای که باید و شاید جذب کند. استانهای این منطقه از کانادا توانسته‌اند در اولین دهه قرن بیست‌ویکم تنها 1 درصد مهاجرانِ تازه‌وارد را جذب کند. اما همانطور که بیان شد، اوضاع رو به بهبود است و این استان‌ها در حال افزایش تعداد مهاجران خود هستند و این رقم را به 5 درصد رسانده‌اند؛ به بیان دیگر، این استان‌ها از سال 2000 تا 2010 سالانه تنها از 3000 مهاجر استقبال می‌کردند. در سال جاری این رقم به 14000 رسیده است.
اما رشد جمیت این استان‌ها هنوز جای کار بسیار دارد. به استثنای پرنس ادوارد آیلند، سه استان دیگر هنوز از لحاظ سرانه جذب مهاجر از دیگر استانهای کانادا عقب‌تر هستند. با وجود این شواهد، قوانین از این حکایت دارند که منطقه آتلانتیک کانادا در دهه 2020 از تعداد بیشتری مهاجر که تناسب بیشتری با وسعت جمعیت آن دارد، استقبال خواهد کرد.
برنامه‌‌های منتخبین استانی منبع اصلی سیاست جذب مهاجرین جدید
منطقه آتلانتیک کانادا نیز مانند استانهای منیتوبا و ساسکاچوان برنامه‌‌های مهاجرتی منتخبین استانی خود را مستقلا مدیریت می‌کنند. این برنامه در سال 1999 رونمایی شد تا کمک حال استان‌ها و مناطق کوچک‌تر کانادا در راستای جذب مهاجر باشد. اولین استانی که از این برنامه استفاده کرد نیوبرانزویک بود که در همان سال آن را به کار برد و استان نیوفاندلند ولابرادور هم پس از اندک زمانی از آن تبعیت کردند. سپس نوااسکوشیا و جزیره پرنس ادوارد به ترتیب در سال‌‌های 2001 و 2003 به برنامه مهاجرت استانی پیوستند. اما در سال 2017 بود که از پایلوت مهاجرت آتلانتیک رونمایی شد تا این منطقه از کانادا در جذب مهاجران کاری/ سرمایه‌گذاری موفقیت بیشتری داشته باشند.
سرانجام اهداف برنامه‌‌های مهاجرتی منطقه آتلانتیک
استانهای این منطقه از کانادا برای نیل به هدف خود می‌بایست سالانه از 20000 مهاجر تازه‌وارد استقبال کنند. یکی دیگر از اهداف باید نگهداری تازه‌واردان باشد. گرچه این استان‌ها پیش از این چندان در نگه‌داشتن مهاجران موفق نبوده‌اند اما شواهد اخیر حاکی از وارونه شدن این روند است و مهاجران بیشتری این منطقه از کانادا را برای سکونت و اقامت انتخاب می‌کنند.
می‌توان امیدوار بود که روند نگهداری مهاجران و تازه‌واردان بهبود بیشتری یابد چرا که هدف پایلوت مهاجرت آتلانتیک و برنامه مهاجرت استانی تطبیق مهاجران با فرصت‌‌های شغلی است و این دو برنامه مهاجرتی برای تسهیل اقامت دائم دانشجویان و کارگران خارجی که در حال حاضر در این منطقه سکونت دارند، طراحی شده‌اند.
نرخ بیکاری در شهرهای بزرگ این منطقه از کانادا پایین است. امروزه تمام افراد و سازمان‌‌های سراسر کانادا که از مهاجرت نفع می‌برند دو استان ساسکاچوان و منیتوبا را به خاطر به کار بستن برنامه مهاجرت استانی طی دهه اخیر تحسین می‌کنند. اگر همه چیز مطابق با برنامه‌ها پیش برود به زودی شاهد آن خواهیم بود که منطقه آتلانتیک کانادا نیز از این تحسین برخوردار خواهد بود.
