جدایی‌طلبان آلبرتا بعد از پیروزی لیبرال‌ها حامیان بیشتری دارند
جدایی‌طلبان آلبرتا بعد از پیروزی لیبرال‌ها حامیان بیشتری دارند
جدایی‌طلبان آلبرتا بعد از پیروزی لیبرال‌ها حامیان بیشتری دارند
از وقتی که لیبرال‌ها توانستند در انتخابات محافظه کاران را کنار زده و یک دولت اقلیت شکل بدهند، موجی از حمایت جدید برای گروه جدایی‌طلب آلبرتا شکل گرفته و با وجود اینکه متفکران سیاسی می‌گویند جدایی از کانادا ممکن است واقعا ممکن نباشد، عزم حامیان این جنبش کاملا جدی است.
پیتر داونینگ موسس گروه «وگزیت» آلبرتا که سرباز و افسر سابق پلیس سلطنتی است می‌گوید: «ایده کانادا در قلب بسیاری از ساکنان وسترن کانادا مرده است.»
لیبرال‌ها توانستند در آتلانتیک کانادا، کبک، انتاریو و بریتیش کلمبیا صندلی‌های خود را حفظ کنند، اما آلبرتا و ساسکچوان در نهایت به دست محافظه‌کاران افتادند، البته غیر از یک منطقه در ادمونتون که به حزب دموکرات نو رسید.
صفحه فیس‌بوک «VoteWexit» از چیزی حدود 2 هزار عضو در روز دوشنبه به نزدیک به 160 هزار عضو تا بعد از ظهر سه‌شنبه رسید. داونینگ گفت گروهش بیش از 20 هزار دلار پول و کارمزد عضویت در این یک روز دریافت کرده است. یک درخواست آنلاین جداگانه برای اتحاد غربی و جدایی آتلانتا هم مورد حمایت بیش از 40 هزار نفر قرار گرفت.
داونینگ ایده «وگزیت» که یک بازی کلمات با برگزیت در بریتانیاست را سال گذشته وقتی به ذهن آورد که شنید جیسون کنی رهبر حزب محافظه‌کاران متحد هشدار داده که اگر دولت لیبرال دست از سیاست‌هایی نکشد که به گفته او نسبت به بخش انرژی متخاصم هستند، تعداد افرادی که خواستار جدایی هستند بیشتر خواهد شد. این سیاست‌ها شامل تغییرات اساسی در سیاست‌های حمایت از محیط زیست و ممنوعیت ورود تانکرهای نفتی به سواحل شمالی بریتیش کلمبیا می‌شوند.
داونینگ گفت گروه او می‌خواهد کنی که خود را به عنوان یک فدرالیست سفت‌و‌سخت توصیف می‌کند، خواستار برگزاری رفراندومی درباره این بشود که آیا آلبرتا باید از کانادا جدا شود یا خیر. اگر این حرکت موفقیت‌آمیز باشد، منجر به این خواهد شد که استان نیروی پلیس سلطنتی خود را با نیروی پلیس خود جایگزین کند و نسبت به مسائلی از جمله مهاجرت، مالیات، حمل سلاح و صندوق‌های بازنشستگی کنترل داشته باشد.
او اضافه کرد که این ایده دارد علاقه افرادی در ساسکچوان، مانیتوبا و بخش‌هایی از بریتیش کلمیا را هم جذب می‌کند. در عین حال داونینگ می‌خواهد نمایندگان وگزیت وارد پارلمان بشود.
او گفت: «می‌خواهیم وارد کانادا شویم و تا وقتی که شرایط مهیا بشود تا رفراندومی درباره جدایی برگزار کنیم و کشوری مستقل بشویم، آشوب و هرج‌و‌مرج ایجاد می‌کنیم.»
گرنت فگرهایم مدیر عامل شرکت نفتی وایت‌کپ ریسورسس گفت کمک‌های آلبرتا و ساسکچوان به اقتصاد کانادا مورد احترام واقع نمی‌شوند و تعجبی نمی‌کند که صحبت‌هایی درباره جدایی این منطقه از کشور پیش آمده است.
او گفت: «فکر نمی‌کنم این بار، چه ساکن ساسکچوان چه آلبرتا، مردم بگویند اول کانادایی هستند.»
اما اینکه آیا چنین حس‌هایی منجر به عمل بشود مسئله دیگری است. دیوید تاراس اندیشمند سیاسی دانشگاه مانت رویال کلگری می‌گوید شک دارد که اگر مردم آلبرتا نتیجه جدایی‌طلبی را درست درک کنند به چنین چیزی رای بدهند. مثلا آیا آنها برای داشتن یک سفر اسکی یا تور شراب به بریتیش کلمبیا نیازمند ویزا خواهند بود؟
او گفت: «اکثریت آلبرتایی عاشق بودن در کانادا هستند و یک ارتباط احساسی عمیق با کانادا دارند، بنابراین فکر نمی‌کنم به این راحتی بخواهند جدا بشوند. اما حس عصبانیت و درماندگی واقعی است.»
نخست‌وزیر آلبرتا از همین حالا گفته می‌خواهد رفراندومی درباره برابری برگزار کند. این رفراندوم یک برنامه فدرال است که می‌خواهد نابرابری‌های مالی را بین استان‌هایی که «دارا» هستند و نیستند برقرار کند و اگر پیشرفت چشمگیری در زمینه ساختن یک خط لوله نفتی بزرگ صورت نگیرد همزمان با انتخابات شهرداری اکتبر آینده این رفراندوم را برگزار خواهد کرد.
تد مورتون یک وزیر کابینه محافظه‌کار پیشرو سابق آلبرتا گفت شنیده بعضی‌ها می‌خواهند این اتفاق زودتر بیفتد. او گفت افزایش صحبت‌ها درباره وگزیت نشان‌دهنده خشم و ترس کانادایی‌های غربی است. او گفت افراد صنعت انرژی دارند شغل‌های‌شان را از دست می‌دهند و در بسیاری از موارد این منجر به درگیری‌های خانگی و اعتیاد می‌شود.
مورتون گفت: «خط لوله‌های نفتی فقط مسائل زیرساخت و مالی در آلبرتا و ساسکچوان نیستند. آنها مسائل مردم هستند.»
