الیویا نیوتن جان پس از سومین ابتلا به سرطان: نمی خواهم بدانم تا کی زنده خواهم ماند

الیویا نیوتن جان پس از سومین ابتلا به سرطان: نمی خواهم بدانم تا کی زنده خواهم ماند
الیویا نیوتن جان، خواننده و بازیگر بریتانیایی – استرالیایی که به خاطر نقش آفرینی در فیلم کلاسیک «گریس» در سال ۱۹۷۸ در کنار جان تراولتا، شهرت جهانی پیدا کرد، برای بار سوم به سرطان مبتلا شده است.

به گزارش سی ان ان، خانم نیوتن جان ۷۰ ساله که به سرطان پستان «استیج ۴ » مبتلا است، در یک مصاحبه در برنامه تلویزیونی «سیکستی مینتس» (۶۰ دقیقه) استرالیا گفت نمی خواهد بداند که تا چه مدت زنده خواهد ماند.

او توضیح داد: «اگر یک نفر به شما بگوید که شش ماه زنده خواهید ماند، احتمال این که همین مدت زنده باشید زیاد است چون به آن باور دارید (چون به شما تلقین شده است). در نتیجه برای من، از نظر روانی بخواهیم در نظر بگیریم، بهتر است که چیزی ندانم.»

البته خانم نیوتن جان در این موضوع تنها نیست. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ که در مجله پزشکی آنکولوژی بالینی (Journal of Clinical Oncology) منتشر شد، تنها ۵ درصد از بیماران «درک دقیق» از مدت زمانی که زنده خواهند ماند، داشتند و ۳۸ درصد از بیماران حتی به یاد نداشتند که پزشک آنها چه مدت زمانی را برای آنها تخمین زده است.

برخی از پزشکان و پژوهشگران معتقدند که دانستن این که چه مدت یک بیمار زنده خواهد ماند، گاهی منجر می شود که بیمار و یا خانواده او به امید بهبود دست به درمان های دردناک و گران قیمت بزنند، در حالیکه در حقیقت امیدی برای درمان و زنده ماندن بیمار نیست. خیلی از بیماران در این مرحله سرطان – به خصوص سالمندان – ترجیح می دهند روزهای آخر عمر خود را در آسایشگاه و یا خانه با اقوام و نزدیکان خود بگذراند.

البته خانم نیوتن جان در این موضوع تنها نیست. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ که در مجله پزشکی آنکولوژی بالینی (Journal of Clinical Oncology) منتشر شد، تنها ۵ درصد از بیماران «درک دقیق» از مدت زمانی که زنده خواهند ماند، داشتند و ۳۸ درصد از بیماران حتی به یاد نداشتند که پزشک آنها چه مدت زمانی را برای آنها تخمین زده است.

برخی از پزشکان و پژوهشگران معتقدند که دانستن این که چه مدت یک بیمار زنده خواهد ماند، گاهی منجر می شود که بیمار و یا خانواده او به امید بهبود دست به درمان های دردناک و گران قیمت بزنند، در حالیکه در حقیقت امیدی برای درمان و زنده ماندن بیمار نیست. خیلی از بیماران در این مرحله سرطان – به خصوص سالمندان – ترجیح می دهند روزهای آخر عمر خود را در آسایشگاه و یا خانه با اقوام و نزدیکان خود بگذراند.