افزایش محبوبیت «خاکستر کردن» بین کانادایی ها،صنعت تدفین را متحول کرده است
افزایش محبوبیت «خاکستر کردن» بین کانادایی ها،صنعت تدفین را متحول کرده است
افزایش محبوبیت «خاکستر کردن» بین کانادایی ها،صنعت تدفین را متحول کرده است
در اوایل دهه هشتاد میلادی گورستان سن مایکل در ادمونتون محدوده‌ای را برای قبرهای ویژه «خاکستر» افتتاح کرد که پاسخی به نخستین موج مشتریانی بود که خواستار جایی برای دفن بقایای خاکستر شده بودند.
این مکان که هنوز هم آنجاست، زمینی در محدوده شمالی قبرستان را اشغال می‌کرد.
مارک تورجن مدیر قبرستان‌های کلیسای کاتولیک اوکراینی ادمونتون که مسئولیت هدایت قبرستان را بر عهده دارد، گفت: «آن موقع به نظرم ایده این بود که تا حدودی خارج از دید باشد و خیلی به نظر نمی‌رسد.»
اما دیگر اینطور نیست. طی یک دهه اخیر، علاقه نسبت به خاکستر کردن افزایش قابل توجهی داشته و سن مایکل هم با نصب کردن مکان‌هایی طلایی برای دفن خاکسترها درست کنار ورودی و دفتر اصلی خود به آن پاسخ داده است.
طی دو دهه اخیر، خاکستر کردن در کانادا تبدیل به یک هنجار شده است. با استناد به انجمن خاکستر کردن آمریکای شمالی که از داده‌های وزارت‌خانه‌های استانی استفاده می‌کند، میزان مرده‌سوزی در کانادا از 48 درصد در سال 2000 به 72 درصد در سال 2018 افزایش پیدا کرده است. انجمن انتظار دارد این نرخ طی چند سال آینده افزایش هم پیدا کند.
حتی بیشتر از آمریکایی‌ها، کانادایی‌ها دارند از تدفین سنتی دور می‌شوند و این روندی است که متخصصان می‌گویند دارد نحوه کسب‌و‌کار صنعت تدفین را تغییر می‌دهد و نحوه ادای احترام و یادبود عزیزان توسط خانوده‌ها را عوض می‌کند.
هزینه پایین‌تر خاکستر کردن می‌تواند یکی از فاکتورهایی باشد که روی تصمیم کانادایی‌ها اثر می‌گذارد.
تحقیقات پایگاه داده InMemory تام نیبور نشان می‌دهد که به طور متوسط یک مراسم تدفین چیزی بین 5 هزار تا 10 هزار دلار در کانادا هزینه دارد. اما هزینه مرده‌سوزی بین 2 هزار تا 5 هزار دلار است.
ترجن که 16 سال با صنعت خانه‌های تدفین کار می‌کرد و بعد وارد کار قبرستان شد، می‌گوید: «هزینه مسلما در این تصمیم نقش ایفا می‌کند.»
اما کرستی اسمولیک مدیر خانه تدفین پارک مموریال در ادمونتون می‌گوید فقط چون گفته می شود خاکستر کردن معمولا ارزان‌تر از تدفین است، به این معنی نیست که همیشه این قضیه برقرار باشد.
او گفت: «خانواده‌هایی را می‌بینیم که اینجا می‌آیند و خاکستر کردن را انتخاب می‌کنند اما قبل از آن یک مراسم بازدید برگزار می‌کنند تا بتوانند جنازه را ببینند و با عزیزشان وقت بگذرانند.»
در قبرستان ماونت پلزنت تورنتو یک خاکستردان خارجی بیش از 6 هزار دلار هزینه دارد. اما قبرستان مانتن ویو ونکوور 55 هزار دلار برای خاکستردان‌های سفارشی خانوادگی پول می‌گیرد. حتی خانواده‌هایی که خاکسترها را در خانه نگه می‌دارند ممکن است صدها دلار صرف خاکستردان‌های مرمر یا برنز بکنند.
تدفین‌های سنتی سریع‌تر و معمولا کمتر از یک هفته اتفاق می‌افتند اما خاکسترسازی به خانواده‌ها اجازه می‌دهد وقت بیشتری با هم بگذرانند، انتخاب‌های خود را بسنجند و تصمیم بگیرند باید با بازمانده‌های عضو خانواده چه کار بکنند.
دیوید اسلون استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گوید این انتخاب به افراد قدرت می‌بخشد و به نحوی رابطه آنها با مرگ را تغییر می‌دهد. او گفت: «در درجه‌ای، ایده‌ای از فردی‌سازی و شخصی‌سازی وجود دارد که بیش از پیش برای جامعه مصرف‌گرایی که در آن زندگی می‌کنیم مهم شده است.»
بسیاری از خانواده‌ها باقی‌مانده عزیزان‌شان را در جاهای مهم پخش می‌کنند یا آنها را در اجسام نمادین قرار می‌دهند. در پارک مموریال، خانواده‌ها خواسته‌اند باقی‌مانده‌ها در یک سنگ پیچ خرده، در یک جای فیلم یا در یک قوری قرار بگیرند.
اسلون که نویسنده کتاب سال 2018 «آیا قبرستان مرده است؟» است می‌گوید کاهش نقش مذهب در جامعه کانادا هم به افزایش مرده‌سوزی کمک کرده است. مانند آمریکایی‌ها، کانادایی‌ها هم در سال‌های اخیر سکولارتر شده‌اند.
اما این حرکت به سمت مرده‌سوزی از همین حالا خیلی از مدیران خانه‌های تدفین را از کار بی‌کار کرده است. اسلون می‌گوید این روند دارد روی قبرستان‌ها هم اثر می‌گذارد. به این ترتیب بعضی قبرستان‌ها دارند انتخاب‌های جایگزین از جمله تدفین سبز پیشنهاد می‌کنند که از کفن‌های قابل تجزیه شدن و دیگر تکنیک‌های حامی محیط زیست استفاده می‌کند.
